Belevenissen van een recreatieve loper
31 oktober was het zover, de marathon van Dublin! Maandenlang hadden we er naartoe gewerkt en nu was het zover.
Op zaterdag de 29ste vertrokken we naar Dublin. Ik ging samen met Egbert vanuit Steenwijk naar Schiphol, Wilma kwam vanuit Hoorn naar Schiphol. Onderweg naar Schiphol twitterde (leve de Wifi in de trein) Egbert erop los dus de succes en sterkte wensen vlogen ons om de oren. Dat zouden we ook nodig hebben. Ik was de periode voor de marathon niet optimaal in vorm, steeds wat last van de benen, maar de laatste weken ging het weer beter. Ik had wel minder kilometers gemaakt dan normaal, dus een snelle tijd had ik al uit gedachten gezet. Op Schiphol even shoppen natuurlijk (Egbert moest whiskey hebben?) en toen het vliegtuig in. Na een goede vlucht, naar het hotel om even de bagage weg te brengen en toen de stad in, onder andere om de startnummers even te halen. Het was bewolkt. Toen we landden regende het maar het was nu droog, en de temperatuur was prima. Hopelijk zou dat nog een paar dagen zo blijven.
De stad is erg leuk. Overal muziek, op straat, in de pubs, en de sfeer is erg gemoedelijk. De architectuur is niet heel bijzonder maar Temple Bar is een prachtig district met een hele bijzonder stijl en sfeer. Zaterdagavond uit eten, met nog een biertje en wijntje, en daarna weer naar het hotel. De halve zondag stond al in het teken van de marathon. Even bij de start kijken en zo, en verder een beetje fietsen door de stad, het was heerlijk weer, zonnetje erbij. Voor de maandag werd een kleine kans op regen voorspeld, temperatuur rond de 14 graden, prima vooruitzichten.
Maandagochtend, het uur U. Egbert en ik stonden vroeg op voor het ontbijt. De start was om 10 voor 10 dus we wilden ruim voor 7 uur ontbijten. Na de tijd nog even terug naar de kamer en toen wandelden we naar de start. Het was vlakbij het hotel, dat was heerlijk, geen stress van bus of tram, gewoon naar de start wandelen. Het weer was prima. Zondags hadden we met Wilma afgesproken waar eventuele punten waren waar ze makkelijk kon staan. Na de start zou ze proberen om 2 keer langs het parcours te komen.
Bij de start is het een drukte van belang. 14000 lopers verdeeld over 3 startvakken. Egbert en ik wisten een mooi plaatsje te veroveren, niet helemaal vooraan, ik denk een meter of 10 achter de startstreep. Na het startschot zie ik Egbert nog een paar keer in het begin. Hij loopt aan de andere kant van de weg, maar hij gaat me te hard. Ik wil rond de 03:30 lopen, Egbert gaat voor een tijd rond de 3 uur, maar de laatste weken had hij de griep gehad en liep hij wat te klagen over zijn lies. De eerste kilometers gingen voor mij te hard. Egbert liep een eind voor me in de buurt van de pacers voor 3 uur. Ik hield wat in want ik zat nog voor de 03:15 pacer. Na een kilometer of 8 haalde deze groep me in. We liepen op dat moment in het park, prachtige vergezichten over de heuvels maar wel zwaar want de eerste 10 km ging geleidelijk omhoog tot het hoogste punt. Vanaf een km of 12 tot 18 km ging het naar beneden. Daar zou Wilma staan als alles goed ging. Toen ik haar zag liep ik nog op tempo rond de 03:15. Dat ging te hard! Snel een banaantje gepakt en toen meteen weer door. Het spetterde een beetje maar niet veel, weinig wind, dus prima omstandigheden. Op 21 km klokte ik 01:37, nog steeds op schema 03:15! Een km of 2 verder kreeg ik ineens Egbert in het zicht. Hij dribbelde, ik vroeg even hoe het ging, te veel last van de liezen. Last gekregen bij het dalen. Samen lopen? Egbert zei dat hij bij 25 km ging stoppen dus ik ging door. Langzamerhand kreeg ik het zwaarder en bij 25 km of zo liet ik het schema 03:15 gaan. Op 30 km stond Wilma weer langs de kant. Ik riep dat Egbert gestopt was en dat ik het zwaar kreeg. Op 32 km een enorme klim in het parcours naar “heartbreak hill”. Mijn hart brak niet maar mijn benen wel. Vanaf dit punt was het afzien. Ik besloot om niks te forceren en gewoon “rustig” naar de finish te lopen. Zo nu en dan een stukje wandelen en rekken. Uiteindelijk finishte ik in 03:28. Tevreden, ik had van tevoren 03:30 ingeschat.
Na de finish even kletsen, ik kwam Egbert al snel tegen en Wilma stond ook al bij de uitgang. Toen we terugwandelden naar het hotel gingen de sluizen even open. Sneu voor alle lopers die nog onderweg waren! In het hotel lekker in bad om weer wat op te warmen en te ontspannen, alles doet een poosje zeer!
De dinsdag in Dublin werd gebruikt voor een bezoek aan de Guiness brouwerij J Egbert drinkt geen alcohol dus de Guiness proeverij was voor hem geen succes L Maar voor ons wel J
Woensdag weer naar huis! Eerst maar een paar weken herstellen na de marathon. De eerste week eigenlijk helemaal niks gedaan, 1 keer voorzichtig een klein duurloopje gedaan op zaterdag. Ik had met Egbert afgesproken om die zaterdag heel rustig te lopen. Om half 10 stonden er natuurlijk diverse lopers bij het tunneltje die hun eigen programma wilden doen. Gerdie sloot zich bij ons aan, die wilde niet al te ver. Maar nu moesten wij ineens harder dan we in gedachten hadden. Als een hinde liep ze voor ons. Afijn, een rondje via de grafheuvels en toen weer terug, krap aan een uur, inclusief wandelen J
Een week later stond er een duurloop op het programma van 24 km. Er waren een man of 6 op komen dagen, ik had laten weten dat ik twijfelde over de afstand, ik dacht erover om eerder af te slaan. Al keuvelend over van alles en nog wat liepen we richting Eese en Wilhelminaoord. Voordat ik het in de gaten had zaten we op het verste punt en waren op de terugweg. De laatste kilometers waren zwaar! Niet echt verstandig dacht ik achteraf, maar altijd verstandig is ook zo saai!
Vorig weekend was de eerste test na de marathon, 3 weken rust moest genoeg zijn en nu weer de eerste wedstrijd. De boscross. Ik vind crossen heerlijk. Lekker door het bos of weiland. Het mag best blubberig zijn maar ik heb een hekel aan regen. Maar het was prachtig weer, dus korte broek en hemdje. In de eerste ronde is het even plaats bepalen. Wie is er in vorm, wie doet het kalm aan en dat soort dingen. Iedereen klaagt over de heuvel, maar ach, het is iedere ronde maar 1 keer! Uiteindelijk was ik tevreden, gewoon lekker gelopen in het bos. Heerlijk J
De komende weken staan er weer wat leuke dingen op het programma. Zo nu en dan een cross, coopertest, en dan is het al kerstvakantie. 30 December natuurlijk traditiegetrouw de “30 van de dertigste” (of 10km mag ook J). En dan is het alweer tijd om het oude jaar uit te luiden. Het gaat snel! Ach, dat betekent ook dat de zomer wee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten