zondag 12 december 2010

Redactioneel

Door Sietske Sterkenburgh

lezers,
We zitten alweer midden in de winter en de kortste dag zit er alweer aan te komen. Overal zie je de gezellige kerstverlichting en verheugen velen zich op de Kerstdagen en oud en nieuw. Voor de jeugd betekent het, dat ze nu heerlijk 2 weken vakantie hebben. Maar dit betekent niet dat er niets meer door de Start atleten wordt gedaan. Er zijn nog verschillende crossen te lopen voor jong en oud.
En op 30 december organiseert Start ’78 de 30 van de 30ste met daarna een Grieks buffet in de kantine. En op 2 januari 2011 kan iedereen die de oliebollen eruit wil lopen, meedoen aan de coopertest op de baan. Waarbij daarna de nieuwjaarsreceptie van Start ’78 wordt gehouden. Ja, zelfs rond de feestdagen is er van alles te doen.

De afgelopen weken zijn we alweer geconfronteerd met echt winters weer. Ja, de winter is dit jaar wel heel snel ingevallen. Dit betekent dat hardlopen buiten soms een hachelijke onderneming kan zijn. Als het echt heel glad is, kun je soms beter overwegen een training over te slaan of een ander soort training te kiezen. Maar hierin zal je trainer je ook absoluut goed adviseren.

In deze Starter kun je weer onze vaste rubrieken vinden, zoals het estafettestokje, Starterspret, Woensdagavondpret, wedstrijduitslagen en de definitieve uitslag van de lange afstandscompetitie. En achterin de Starter kun je de wedstrijdagenda vinden. De verjaardagskalender is na een grondige controle ook weer toegevoegd in de Starter.

Zoals gebruikelijk kun je deze Starter ook lezen in PDF formaat via de website van Start ‘78. We hebben nu deze Starter ook op de site staan, maar dan in een blog. We denken dat dit een betere manier is dan een PDF-bestand. Maar dat zullen we in de komende proefperiode gaan bekijken.

In november hebben een aantal Start ’78 leden de New York marathon gelopen. Hierover heeft hardloper Wim van Oosten een verslag geschreven. Daarnaast heeft Arnoud Busscher (hondentrainer) een artikel geschreven waarin nuttige tips staan over hoe “wij” hardlopers het beste kunnen reageren op honden tijdens onze sportbeoefening.

Wij wens iedereen fijne feestdagen en veel leesplezier toe.

Van de Voorzitter

Door Hendrik-Jan Doevendans

Leden,
AV Start ’78 begeeft zich in de nieuwe media. Zo willen we onze communicatie sterk verbeteren door meer gebruik te maken van onze website en van de zogenaamde Social Media. Al een poosje maken we gebruik van Twitter en het moet gezegd dat dat werkt. Zo was er rond de tiedkwietloop behoorlijk wat twitter rumoer. Twitter is redelijk populair onder hardlopers, en vele twitteraars (tweeps voor insiders) zien zo’n hardloopevenement als gelegenheid om andere tweeps te ontmoeten. We hebben inmiddels een kleine 50 volgers en dat aantal groeit elke week. Twitter je ook? Volg ons ook @bestuurstart78. Wat zetten we erop? Nou, aanpassingen aan de website, aankondigingen voor wedstrijden, zo nu en dan waar we mee bezig zijn, dat soort dingen. Sinds kort houdt het bestuur ook een blog bij, zie www.bestuurstart78.blogspot.com. Een blog is net als deze ‘van de voorzitter’ in de starter erg geschikt om eens uit te leggen wat we nu als bestuur allemaal doen en waarom.
Ook de starter gaan we van nu af aan publiceren via een blog. We doen dat eerst naast de bestaande starter. Na een poosje kunnen we dan eens kijken hoe dat bevalt. Zie ook: www.destarter.blogspot.com. Uiteraard zijn deze blogs en twitter via onze homepage bereikbaar.

De blogs zijn erg handig te koppelen aan twitter en sociale netwerksites als hyves en linkedin of facebook. We hopen met deze vorm van communicatie vooral onze jongere doelgroep te bereiken. Zij worden opgevoed in een wereld waarmee je internet op een telefoon of een i-pad bij je hebt. Vanuit de trein de starter lezen? Geen probleem via laptop of smartphone. En je kunt ook nog reageren op stukjes! Daarmee wordt het helemaal interactief.

Huur betalen
Vanaf 1 januari moeten we voor het gebruik van de atletiekbaan betalen. De baan is namelijk eigendom van de gemeente. Oplettende lezers hebben dat in de Steenwijker Express kunnen lezen. Al een poosje geleden heeft de gemeente ingezet op het gelijktrekken van afspraken met sportverenigingen. Dat had met name te maken met de gemeentelijke herindeling toen de gemeente Steenwijkerland is ontstaan. Het bleek dat de drie voormalige gemeenten nogal verschillend met hun sportverenigingen omgingen, maar ook dat er binnen deze voormalige gemeenten nogal wat verschillen waren. Dat moest gelijk getrokken worden. De voetbalverenigingen en de hockeyclub moeten ook gaan betalen voor hun kunstgrasvelden, dus dan moeten wij dat ook voor de atletiekbaan. Het bestuur werd echter in november nogal plotseling overvallen met het bericht dat er per 1 januari een fors bedrag per jaar moet worden betaald. Dat kwam voor ons een beetje als een schok. Immers: we stellen onze begroting pas in maart 2011 vast, en hebben ons dus niet kunnen voorbereiden op dit besluit. Vandaar dat met de gemeente overeen is gekomen dat we in 2011 de helft betalen en dat we per 1 januari 2012 het gehele bedrag gaan betalen. De huur is vooralsnog vastgesteld op € 3.000,-- per jaar.

Veel sportplezier.

Oproep voor boslopers

Door Wim van Oosten

Vandaag 20 november werd de 1e boscross georganiseerd, waarbij Jan Bos en Wim van Oosten assistentie verleenden aan Jan de Lange om het parcours uit te zetten. Het was voor beiden de eerste keer dat we dit deden en ik moet zeggen met veel plezier. Je merkt dat de atleten het waarderen als er een goed parcours is afgezet. De organisatie in totaliteit was trouwens prima verzorgd. De start en finish waren weer bij het T-Huis. De deelname van jeugd en volwassenen was redelijk. Wat echter opviel was dat zowel bij de vrouwen als de mannen de deelname van Startleden bijzonder laag was.

Het is bekend dat er op zaterdagmorgen door enkele groepen bij de Woldberg getraind wordt, maar we zien deze mensen niet bij de boscross. Er doen meer niet-leden mee dan leden en dat is een gemiste kans. Vandaar deze oproep aan de recreatieve lopers, overleg eens met elkaar en met jullie trainer of het niet leuk is om mee te lopen met de boscross. Het is een prachtig parcours met rondes van 1,4 km. De vrouwen lopen 3 rondjes, de mannen 3 of 5, en de start is om 11.50u. Als je even voor 11:00 uur aanwezig bent voor de inschrijving dan kun je de start van de pupillen zien en daarna eventueel gezamenlijk inlopen en het parcours verkennen.

Voor de kosten hoef je het niet te laten, het inschrijfgeld is 2 euro en na afloop is er koffie en soep in het T-huis voor redelijke prijzen. Meer deelname is niet alleen leuk voor de atleten maar ook voor de organisatie.

Tot ziens op 18 december of in 2011 op 22 januari of 26 februari.

Hij doet niets hoor!

Door Arnoud Busscher
http://www.hondenspecialist.nl/

Het is een bekend verschijnsel voor iedere hardloper en Nordic Walker. Ben je net lekker bezig, komt er een blaffende hond met een noodgang op je af…de eigenaar roept:  “Hij doet niets hoor !”. U weet wel beter, het spreekwoord blaffende honden bijten niet, klopt van geen kant.

Mijn naam is Arnoud Busscher en ik ben van beroep Hondengedragstherapeut. Mijn werk is het analyseren en oplossen van gedragsproblemen bij honden.  De overlast die honden veroorzaken bij recreanten en sporters is zeer ongewenst en absoluut de verantwoordelijkheid van de hondenbezitter. U weet echter net als ik dat menigeen doet alsof het allemaal wel mee valt of zelfs de hardloper de schuld geeft van het felle gedrag van hun hond.

Gezien het feit dat onze dochter bij Zuidwal met veel plezier sport en regelmatig vertelt dat er tijdens de trainingen op de Trappenberg veel honden rondlopen die wel eens overlast veroorzaken, leek het mij een leuk idee om u als sporter, recreant, hardloper of Nordic Walker wat tips te geven over hoe te handelen in een dergelijke situatie.

Allereerst is het belangrijk te weten dat iedere hond geprikkeld kan worden door een persoon die zich (snel) voortbeweegt. Dit heeft te maken met de achtervolgingsdrift die bij iedere hond (bij de één wat sterker dan de ander) aanwezig is. Omdat u nooit kunt weten wat de daadwerkelijke bedoelingen zijn van de hond die u nadert raad ik u aan om in iedere situatie stil te blijven staan om deze drift niet verder te stimuleren. De eigenaar van de hond maakt dan ook meer kans om de hond terug te roepen of af te leiden. Behalve dat u even blijft staan, is het van belang dat u geen afwerende gebaren maakt met uw handen of benen. U voorkomt daarmee dat de hond u zal gaan bijten. Tevens is het raadzaam om van de hond weg te draaien en ieder oogcontact met de hond te mijden door het dier uitsluitend vanuit uw ooghoeken in de gaten te houden.
Indien blijkt dat de hond tegen u blijft blaffen, tegen u gaat opspringen of zelfs pogingen doet om u te bijten, is het verstandig om altijd iets bij u te hebben waarmee u de dreigende hond kunt verjagen. Ik heb zelf goede ervaringen met het gebruik van de Pet Corrector. Dit is een spuitbus met lucht waarmee u met een sissend geluid de hond uit uw buurt kunt houden indien dat nodig is. Het gebruik is niet schadelijk voor de hond. Het geeft een veilig gevoel om zoiets dergelijks op zak te hebben als u uw sport beoefent op plekken waar honden worden uitgelaten. Deze Pet Corrector is te zien en eventueel te bestellen op http://www.hondentrainingshop.nl/

Ik hoop dat u met deze tips in de toekomst iets kunt doen en nog veel plezier beleeft in het uitoefenen van uw sport. Ik wens u alvast een gezond en sportief 2011 !

Het estafettestokje

Door Maud Tadema

Het is 12:15 uur. Ik heb de jongste op de arm die zo een fles moet en naar bed, de andere twee moeten snel een broodje eten want we moeten om 13:00 uur weer naar school vertrekken als de telefoon gaat. “Ik pak” roept Stijn en komt bij mij met de telefoon, “een mevrouw”. Marjo Greven vindt het tijd om weer wat van me te horen “dus dacht ik dat jij het estafettestokje maar moest overnemen“.

Mijn naam is Maud Tadema. Ik ben getrouwd met Jeroen en samen hebben we 3 kinderen, Jolein (5 jaar), Stijn (bijna 3 jaar) en Marijn (bijna 6 maanden). Ik ben werkzaam als kinderverpleegkundige in het ziekenhuis in Lelystad, een geweldige baan.

Na ongeveer mijn hele jeugd met m`n kont op het paard te hebben gezeten, ben ik begonnen met hardlopen omdat dit beter te combineren was met kinderen. Heerlijk vond ik het. Lekker in de bossen lopen, alleen moest ik nu zelf lopen! Na een val met skiën waarbij ik knieletsel opliep, was ik weer terug bij af. Na de revalidatie kon ik de draad maar niet weer oppakken.

Totdat ik in de krant een stukje las over de Loop Je Fit cursus. Ik dacht; dit moet ik maar doen, dan heb ik een stok achter de deur. En het heeft geholpen, super trots (door Rob en Ina gecoacht) dat ik na een aantal weken 30 minuten achter elkaar kon hardlopen en niet veel later door het enthousiasme van Ruud zelfs veel langer. Ik kan me het moment nog herinneren           dat er na het lopen vertelt werd dat we zo'n 15 km achter de kiezen hadden. Wat ik overigens nog wel 3 dagen heb gevoeld.

Afgelopen zomer ben ik bevallen van Marijn. Ik kon maar niet wachten tot ik weer mocht gaan lopen en was al aardig op weg. Vijf  kilometer liep ik alweer totdat ik weer aan het werk ging, beetje druk. En nu het vroeg donker is, kom ik al helemaal weinig de deur uit.

Dus Marjo, bedankt voor je belletje. Je weet ondertussen hoe het met me gaat en vanaf januari ben ik weer van de partij!

Het estafettestokje geef ik door aan Lucia Oetsen.

Speedy stelt voor:

Jarno Kuiper
Speedy stelt elke keer een pupil voor door hem of haar een paar vragen te stellen

Wie ben je
Jarno Kuiper
Hoe oud ben je?
8 jaar
Welke school zit je?
Clausschool
Van wie krijg je training?
Marchel Tissingh
Hoe lang zit je al op atletiek?
3 jaar, bijna 4jaar
Welk onderdeel van de atletiek vindt je het leukst?
Lange afstand
Welk onderdeel van de atletiek vindt je niet zo leuk?
Sprint
Wat vindt je lekker?
Sla
Wat vindt je vies?
Spinazie
Doe je nog aan meer sporten?
Nee
Doe je mee aan wedstrijden?
Ja
Heb je nog meer hobby’s (zo ja, welke)
Buitenspelen
Wie moet ik de volgende keer voorstellen
Remco Mulder

Foto's van het Halloweenfeest op 6 november




New York Marathon 2010

Door Wim van Oosten

Lang geleden hadden Wilma en Wim al het idee om de NewYorkCity-marathon te gaan lopen. Toen Ruud eind vorig jaar daar ook over begon, was de beslissing snel genomen. Wij gaan naar New York! En die wij dat zijn dan de lopers: Wilma van Galen, Egbert Vink, Tom van Ravenstein, Ruud Schepers, Wim van Oosten met ondersteuning van supporters Ana en Marry.

Zo’n plan lijkt eerst nog ver weg maar plotseling is het bijna zo ver en de ongemakken zijn er ook. Wilma hamstringproblemen en Wim nog even de griep of zou het soms angst zijn? Dinsdag 2 november vroeg op pad: Schiphol , Delta Airlines en dan sta je ‘s middags 2 uur al in New York dus nog ruim tijd om wat van de stad te bekijken, eerst Times Square natuurlijk. Woensdag de metro verkennen en als je dan niet snel genoeg door het poortje gaat (Wilma!) dan moet je 15 minuten wachten voor je weer mag. Maar toch zijn we op de 67e verdieping van Rockefeller center gekomen (ongeveer 1 minuut met de lift omhoog voor 18 dollar). Op de terugweg naar het hotel Tom en Egbert nog kwijt geraakt, maar dat zal de volgende dagen een stuk beter gaan. Donderdag naar de marathon-expo en startnummers ophalen. Vrijdagmorgen korte training in Central Park en even de laatste mijl en finish verkennen. Zaterdagmorgen International Friendship run (2,5 mijl) start bij United Nations gebouw en finish bij Central Park West.

Zondag 7 november (de dag!), 06.30u vertrek met de bus naar de Start, maar gelukkig we zijn niet alleen, want er zijn nog ruim 44.000 deelnemers in een paar honderd bussen. Dan maar je Startdorp opzoeken (oranje, blauw of groen) want daar is eten en drinken en kun je de tas inleveren met droge kleding voor na de finish. Ongeveer een half uur voor de start moet je bij je startvak zijn anders kun je achteraan aansluiten. Volgens Wilma heeft ze Frank Sinatra nog horen zingen “NewYork-NewYork”. Snelle Egbert start om 09.40uur (Wave 1) en om 10.10 uur volgt het startschot voor Wave 2 en dan gelijk naar die gigantische Verrazano brug. Wim loopt op het onderste dek (groene startvak) Ruud, Tom en Wilma op het bovendek (blauw). Na ongeveer 10 km komen die 3 startstromen bij elkaar en alsof het afgesproken werk is staat Wim een foto te maken net op het moment dat Ruud en Tom eraan komen. Even later komen Ruud en Tom ook Wilma nog tegen. Maar we hebben pas 1 brug gehad en er komen er nog 4 waarvan nummer 3 de Queensboro bridge een hele zware is. Als je over deze brug komt word je door een enorme menigte aangemoedigd. De naamstickers die we voor op het shirt geplakt hadden bleken echter niet bestand tegen transpiratievocht zodat de aanmoedigingen met je naam helaas verloren gingen.

Waterposten zijn er ruim voldoende en na 16 mijl is daar de grote groep supporters van Hollandrunner. Marry had de bananen klaar maar Egbert ging zo hard dat hij haar niet gezien heeft. Wim maakte wel dankbaar gebruik van deze tropische verrassing. De aanmoedigingen van de vele toeschouwers langs de kant zijn fantastisch, vooral in Brooklyn en Harlem, want dan beginnen de kilometertjes toch te tellen (gelukkig hoeven we maar 26 mijl en dat lijkt veel minder). Na 24 mijl zien we de Hollandse supporters weer, nu maar doorlopen want de benen worden langzamerhand zwaarder. Dan gaan we Central Park in, nog 800m nog 400m nog 300 yards, 200, 100 en daar de FINISH, met als bekroning de medaille om de nek. Al snel vinden lopers en supporters elkaar weer bij het Hollandrunner verzamelpunt, waarna we weer met de bus naar ons hotel gebracht worden.

Netto tijden:  Egbert  3.30    Wilma  4.08    Tom en Ruud  4.10  en  Wim  4.38, gezien de zwaarte van het parcours, de druk en niet altijd optimale voorbereiding een prima resultaat. Nog vol adrenaline en endorfine wordt er dan gelijk gepraat over de volgende uitdaging zoals Londen of een andere internationale marathon maar eerst nog maar even genieten van dit fantastisch indrukwekkende evenement. s’Avonds zijn we nog naar de “After the run Party” geweest die Hollandrunner organiseerde beneden in het Empire State Building. De dag na de race nog even terug naar Central Park  voor de “Marathon monday mania” , dit is een soort uitverkoop van shirts, jacks enz. Je kunt dan ook je medaille laten graveren als je tenminste een paar uur in de rij wilt staan (niet dus). Uiteraard hebben we New York nog verder bekeken zoals het Madison Square Garden, diverse musea, de Brooklyn bridge, het Vrijheidsbeeld, Ellis Eiland, Pier 17, WTC Groundzero en niet te vergeten China Town. Maar als we dat allemaal gaan vertellen wordt het wel een heel lang verhaal. Tot zover het loopverslag van de marathon in New York opgetekend door gelegenheidsreporter Wim.
Tom, Wilma, Egbert, Ruud, Wim, Marry en Ana

Woensdagavondpret

Door Jana Posthumus

TT = Trainster Tineke
Lief = Wolter van der Veen
Zwager = Klaas van der Veen

17 november.
TT kampte deze week met verschrikkelijke hoofdpijnen en dus had ze Peter gevraagd of hij de training over kon nemen. Peter kon niet en dus kregen we een mail dat we de training zelf moesten doen. Ze had wel het schema doorgemaild. Ik heb meteen Ella gebeld en haar min of meer gesmeekt of ze de training wilde doen. Ik beloofde haar dat het niet zou gaan regenen (buienradar) en dat wij een hele gezellige groep zijn. Ik mailde haar het schema. Ze zei dat ze er over na zou denken. Een half uur later belde ze me terug met de mededeling dat ze het zou doen. Meteen heb ik iedereen gemaild dat Ella de training over zou nemen. Aanwezig waren Lysbeth, Wilma, Trijntje en ik. Trijntje zei dat ze eigenlijk af had willen bellen voor deze week, maar omdat ik er zoveel moeite voor had gedaan om Ella te strikken kwam ze toch. Dat was erg lief van haar.

De training bestond uit een circuit van 10 onderdelen. Elk onderdeel duurde 45 seconden. We werkten in tweetallen. Lysbeth en Wilma, Trijntje en ik. Na het circuit hadden we nog tijd over. We hebben 4 keer ins & outs gedaan. 30 meter dribbelen, 30 meter versnellen, 30 meter dribbelen, 30 meter versnellen. Daarna nog twee rondjes uitlopen. We waren voor half negen klaar. Het was best koud dus iedereen ging snel naar huis of de kantine in.
In de kantine ging ik gezellig naast Zwager zitten die aan de bar zat. Hij wou me niks vertellen over de training omdat het dan in de starter zou komen. Hij lachte erbij. Margreet kwam ook de  kantine inlopen en Zwager zei iets over haar witte vingers. En inderdaad, Margreet had spierwitte vingertoppen. Het leek net of ze om al haar vingertoppen een witte pleister had gedaan. Het zag er best een beetje eng uit. Ik vroeg haar hoe dat kwam. Ze vertelde me dat als ze hele koude handen heeft al het bloed uit haar vingers trekt. Maar het kan ook gebeuren als ze warme handen heeft en ze iets kouds aanraakt, zoals de pook in de auto of een ijskoud drankje. Het heet het fenomeen van Raynaud. Na even Googelen kom ik op de site van de hartstichting, http://www.hartstichting.nl/ (hart en vaten > fenomeen van Raynaud). Ze heeft alleen niks aan haar hart. Het is ook niks ernstigs in haar geval. Het kan ook voorkomen bij zwangere vrouwen en bij stress. Ze is niet zwanger en ervaart ook geen stress. Heel apart. Ik had er nog nooit van gehoord. Maar ik had ook nog nooit van het Syndroom van Tietze gehoord voordat ik er last van kreeg. Zo leer je nog eens wat. Na een tijdje werden haar vingers blauw en kreeg ze weer gevoel in haar vingers. Vogeltjes in de vingers noemde ze dat. Ik vond het zo apart dat ik haar vroeg of ik er over mocht schrijven in de Starter. Dat mocht. Het is geen geheim zei ze.

20 november 1e bosloop.
Lief, die net weer een beetje in training is, was van plan om de boslopen mee te doen. ‘Nou’ zei ik ‘dan doe ik ook mee’. Lief grinnikte wat. ‘Je loopt helemaal niet op het moment’ zei hij. Ik was dan ook niet van plan om 4200 meter te lopen, maar wel met de korte cross. 1400 meter maar, 1 rondje. Dat moet te doen zijn. Zelfs ongetraind. Tegen de heuvel op was even pittig, maar wel te doen. Dalen kan ik goed, dus ik liet me lekker naar beneden “rollen”. Alleen tijdens het inlopen moesten we vanwege de pupillen een iets ander eind van het parcours lopen. En dus wist ik niet dat er aan het eind nog een heel steil k*#heuveltje inzat. Eerst steil naar beneden ging nog wel, maar dan moet je ook weer omhoog. Ik kwam er niet tegenop. Althans niet rennend. Voor het eerst in mijn leven heb ik in een wedstrijd gewandeld. Bovenaan het k*#heuveltje kon ik weer overgaan in rennen, maar dat viel nog niet mee. Ik was uit mijn ritme. En dat is puur gebrek aan training. Ik deed mijn longen de laatste meters nog even geweld aan door toch nog iets van een eindsprint in te zetten, en dat was te horen toen ik over de finish kwam. Ik was kapot. Later toen ik weer op adem was gekomen en warm was aangekleed, was het mijn beurt om Lief aan te moedigen. Jan de Lange stond met een vlag en zijn kruk de weg te wijzen. Ik riep nog dat hij ook een vlaggetje aan zijn kruk moest hangen. Dan kon hij dubbel vlaggen. De eerst twee ronden zagen er voor Lief goed uit. Maar toen hij al langs had moeten komen na de derde ronde, en ik lopers die eerst achter hem liepen voorbij zag gaan, wist ik dat het mis was. Lief kwam er heel rustig aangedribbeld. Hij had zich verstapt. Zijn enkel was dubbel geklapt op het stuk waar je bij het oude parcours moest stijgen en in het nieuwe parcours moet dalen. ‘Die verrekte boomwortels. Veel te gevaarlijk om te dalen met zoveel boomwortels. Ik loop niet meer mee op dit parcours.’ Mopper, mopper, mopper. Ik ben het wel gewend. Als Lief een wedstrijd heeft moet je hem de dag van de wedstrijd gewoon laten mopperen. En als het niet goed ging de rest van de dag ook. Heeft alles met concentratie te maken. Met wedstrijddruk. Als je hem laat mopperen loopt hij beter. De volgende dag is het weer over en is hij weer zijn vrolijke zelf. We hadden in ieder geval prachtig zonnig weer.

Ik vond het ook leuk om te lezen dat Lief en Zwager samen mopperen tijdens de training. Klinkt me heel bekend in de oren. In hun geval is het hoe meer ze mopperen hoe meer ze van elkaar houden. Ze kunnen ook samen lachen. Als ze niks meer zeggen, en als dat niks met vermoeidheid van de training te maken heeft, moet je je pas zorgen gaan maken. Je kan overigens twee dingen doen. 1: Ze gewoon laten mopperen en vooral luisteren. Is ongetwijfeld heel komisch. 2: Mee mopperen. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ze daar op zullen reageren. Probeer ze alle twee uit zou ik zeggen.

Rode wijn en naaldhakken

Door Margreet, Ivonne en Nynke

Zoals altijd vliegt de tijd en moeten wij alweer wat aanleveren. De vorige keer kwamen wij net terug van de Berenloop. Sindsdien hebben wij qua loopjes niet heel veel beleefd. Een van ons heeft helaas noodgedwongen helemaal even een time out gehad, maar dat gaat nu gelukkig weer beter.

Wel was er op 20 november de eerste clubcross, waar twee naaldhakken aan mee hebben gedaan. Een ideale startlocatie vanaf het theehuis. Onze complimenten. Over de zwaarte van het parcours waren de meningen verdeeld! De naaldhakken waren tevreden over hun tijd.

Sommige lopers houden nu niet van een oneffen ondergrond en lopen dus liever op een vlakke baan. Dat Berry dus liever de coopertest doet is logisch, dat hij het dan presteert om in de laatste minuut nog vlak achter Klaas v.d. Veen te lopen is een compliment waard. Met een mooie eindsprint wist Klaas toch nog te winnen. En dan vergeten we voor het gemak even dat hij een rondje meer gelopen heeftJ.

Verder moesten wij de afgelopen weken alweer de sneeuw trotseren op de baan. Het is steeds weer de maandag dat de baan vol ligt met sneeuw! Vorig jaar werd dat er steeds trouw door de maandaggroep met de hand afgeschept. Dit jaar had Ron een beter idee, hij regelde een veegmachine…. die helaas na 1 keer gebruik alweer kapot was…… Dus was het afgelopen week lopen op een besneeuwde baan!

Jebbe heeft nog wel een poging gedaan om de baan sneeuwvrij te maken. Hij heeft namelijk een blessure van de survival in Vollenhove, waardoor hij rustig aan moet doen. Rudy, Bert en Jebbe hebben met zijn drieën aan de survival mee gedaan. Jebbe heeft als enige de survival volbracht mét bandje, maar moet dat bekopen met een fikse blessure. De andere twee hebben niet de bandjes behouden, maar lopen nog als een kievit! Jebbe, beterschap! Toch maar even trainen volgend jaar!

Simone heeft helaas ook blessureklachten, maar naar wij hebben gehoord gaat dat steeds een beetje beter. Opa Jan hebben wij ook al lange tijd niet gezien, hoe gaat het met hem? Wij hopen in ieder geval dat hij er snel weer bij kan zijn.

Dat een tas inpakken nog wel eens lastig is hebben Gerjan en Freddie de laatste tijd weer eens bewezen. Zo moest Gerjan na de training eigenlijk in z’n onderbroek naar huis, maar om ons niet in verlegenheid te brengen trok hij toch maar z’n loopbroek weer aan, dit stond erg charmant met z’n gewone bovenkleding erop. En ook heeft hij zich laatst met de heerlijk keukenhanddoeken van Start moeten afdrogen. Kon Gerjan dus nog in z’n onderbroek naar huis, zo presteerde Freddie het laatst om juist deze niet aan te hebben, helaas voor ons had hij wel z’n gewone broek bij zichJ.

Een hart onder de riem voor onze trainer in opleiding: je 10km duurloopje op de woensdagavond was zo goed, dat afhaken natuurlijk niet kon…

Dat een aantal van ons niet zo goed, tijd/afstand/snelheid kunnen inschatten bleek afgelopen zaterdag maar weer eens. Na een half uurtje lopen wilde een naaldhak eens verstandig zijn (en luisteren…) en vroeg hoelang de geplande route zou zijn. Een uur en een kwartier was het antwoord van Bert, dus dat hield in nog 3 kwartier lopen. Dat kon de naaldhak nog wel volhouden. Helaas het werd uiteindelijk nog een uur en een kwartier vanaf dat moment erbij, dus 1uur45min. Zou Bert onze snelheid niet goed hebben ingeschat of…. maar het was lekker en gezellig lopen. We hebben weer mooie en nieuwe plekjes gezien, bedankt!

De eerstvolgende uitdaging is de 30 van de 30e. Wij gaan in ieder geval na afloop ook gezellig Grieks eten!