Terwijl ik dit schrijf straalt er een prachtig winterzonnetje. Het is heerlijk weer (achter glas). Ik heb net een stukje geschaatst, heerlijk. Maar er staat redelijk wat wind, dat maakt het koud. Het is jammer dat er zoveel sneeuw is gevallen, daardoor wordt het maken van tochten wat beperkt. Maar het is natuurlijk fantastisch dat we weer kunnen schaatsen. Afgelopen nachten was het wel heel erg koud, dat is dan weer wat minder.
De trainingen moeten natuurlijk iets aangepast worden aan de weersomstandigheden. Ten eerste goed aankleden, en ten tweede oppassen dat je niet te lang stil gaat staan terwijl je bezweet bent. Het is wel gek, de maand januari was eigenlijk heel zacht, en dan ineens klapt toch de winter erin.
Afgelopen woensdag tijdens de training had ineens de donkere naaldhak een blond moment. Het zal wel van de kou gekomen zijn maar tijdens het inlopen, kwamen er ineens UFO’s over vliegen (dacht ze). Wat een beetje verlichting en spiegeling in de lichtmasten al niet kan doen J
Tijdens de training wordt er toch redelijk veel gekletst over van alles en nog wat. Zo verklaarde Ad vorige week (nadat Jazlin Eddy had gezoend voor zijn verjaardag) dat hij ook jarig was geweest! Nadat we over deze schok heen waren, bleek na de training dat Jazlin haar bounty ineens in een nuts was veranderd (was het toch een UFO geweest?) En Bert loopt met 3 broeken, waarvan 2 met het kruis eruit dus de vitale delen blijven niet echt warm. Misschien kan hij morgen de baan vegen, dan wordt je vanzelf warm.
Op 30 december is de 30 km weer gelopen. Folkert Sterkenburgh had weer een mooie route uitgezet met nu als startpunt de voormalige Amerikaanse basis. Het was voor het eerst dat we een stukje met de auto gingen voordat we gingen lopen. Dit jaar maar eens evalueren hoe dat bevallen is. In ieder geval is alles weer goed gegaan. Natuurlijk is het zwaar en natuurlijk moet je afzien. Maar tijdens het lopen wordt er over van alles en nog wat gekletst dus je bent weer helemaal bij. Onderweg kwamen we de andere groepen tegen dus ook dat deel ging prima. Het eerste stuk liepen we wat te hard. Het was een zwaar parcours, dus dat brak op het eind wel op. Maar vooral het stuk rondom het Brandeveen is een prachtig stuk natuur. Alleen even oppassen op de paadjes, die zijn erg slecht en erg nat. Gelukkig kwamen we ook daar goed door, alleen Jelle lag een keer op zijn kont, maar behalve gekrenkte trots geen blijvend letsel.
’s Avonds traditiegetrouw het buffet. Er bleef een man of 40 hangen en onder het genot van een hapje en een drankje werd er volop nagekeuveld.
Ik blijf zelf een beetje last houden van mijn benen, het voelt gewoon niet helemaal lekker. Net of ik continu zware benen heb, overbelasting? Het zal toch niet? In ieder geval doe ik op dit moment even kalm aan. Loop iets minder, en heb dat vervangen door was sportschoolbezoek. Lenigheid is ook belangrijk dus ik probeer maar eens een klasje yoga en doe wat krachttraining. ’s Winters is dat wel grappig maar zomers is er natuurlijk niks lekkerder dan in je korte broek door het bos hollen. Nu de winter zo invalt probeer ik ook de schaatsen weer eens. Langzaam wennen want dat is toch wel een poosje geleden.
Het betekent niet dat ik niks doe qua lopen hoor. Ik heb de boscross meegedaan, en al eens een coopertest op de baan en 14 dagen geleden ook de hunebedloop. Dat is zo langzamerhand ook een hele populaire loop geworden. 8 of 15 km is voor de meeste mensen ook goed te doen natuurlijk. Het was dit keer ook prachtig weer, wel fris, maar weinig wind en een heerlijk zonnetje. Korte broeken weer dus! Tot halverwege ging het redelijk, iets te snel zelfs maar na de waterpost moest ik mijn medeloper laten gaan. Ik heb ook bewust wat gas terug genomen, en ik werd al vlot door een man of 5-6 ingehaald. Ook Ad kwam me voorbij waaien (wind mee, dan gaat hij als een speer). J
Een kilometer of 3 voor de finish kreeg ik in de gaten dat Klaas de Haan vlak achter me zat. Dat is een grote concurrent voor de LA competitie dus ik moest nog even op de tanden bijten. Gelukkig was het te overzien en kon ik hem voorblijven. Uiteindelijk finishte ik 1½ minuut langzamer dan vorig jaar. Ik was tevreden.
Ik vind zelf de crossjes altijd leuk. Volgende week weer eens Appelscha proberen? Het is wel eens een beetje rommelen met de tijd en de dag. Soms zijn er wedstrijden waar je de hele dag mee onder de pannen bent, dat is wel eens lastig. Kwestie van prioriteiten. Over 14 dagen is onze “eigen” boscross. Ik heb de eerste mee gelopen en de 2e gemist, dus als ik nog in aanmerking wil komen voor het klassement moet ik de laatste 2 mee doen.
Hopelijk kunnen we morgen de baan schoon krijgen, dan kunnen we heerlijk onze rondjes doen. De sneeuw zal de komende dagen nog niet smelten dus het zal wel even met vereende krachten schuiven worden. Op dit moment hebben we de beschikking over een geleende baanveger. Als iemand nog een idee heeft hoe we door sponsoring een eigen baanveger voor elkaar kunnen krijgen. Ik hou me aanbevolen, 400 meter met de hand schuiven is ook een hele opgave.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten