Rode wijn en naaldhakken

Ivonne, Nynke en Margreet

 Alweer een jaar voorbij, wat vliegt de tijd. Weer een mooi jaar om op terug te kijken. Ook dit jaar hebben twee naaldhakken weer meegelopen met de 30 van de 30^ste.  De andere naaldhak heeft aan ons gedacht en mist het lopen best wel. Dit zijn onze belevenissen over de beroemde 30 van de 30^ste  2011.

Wij stonden nog in dubio, gaan we met de eerste groep of de tweede groep mee? Voordat wij het in de gaten hadden, was de eerste groep al uit de kantine gesmokkeld. Tja en dan, dan is er geen weg terug. Al had onze trainer gezegd dat wij ons aan moesten sluiten bij de tweede groep, moesten wij onze moed bij elkaar rapen en voegden wij ons dus bij deze groep.
 De start ging iets anders dan voorheen, niet vanaf de baan, maar eerst een stukje met de auto. Hier ging het al fout, de vrouwen werden van de mannen gescheiden …. Pffff. (Gelukkig ging dit tijdens de loop niet zo, ze waren best bezorgd om ons).
Ook bleek dat deze gereden kilometers met de auto niet van de 30 km af gingen. We gingen richting de oude Amerikaanse basis, en vanaf dit punt ging de 30 km route van start. Het was weer een mooie route, wel zwaar. De dagen ervoor had het enorm geregend en hier en daar had je graag je bikini of je zwembroek aan gewild. Je kon het wel een cross noemen! Zelfs sneuvelden er lopers, maar gelukkig met goede afloop. Gauw weer op de been en hup het zware pad weer volgen. Soms vloog je van links naar rechts om de plassen te ontwijken, maar dat lukte helaas niet altijd. Een beetje ontbering mag ook best wel.
De paden ging door over; Havelterberg, Darp, Uffelte, Brandenveen en Havelte. En wij hebben alvast weer een stukje mogen proeven van de mooie loop: de Hunebedloop. Eenmaal weer bij de auto’s aangekomen, bleek dat er nog 500 meter gelopen moest worden. Dat hoef je maar 1x te zeggen en hup d’r gaan weer een paar hardloopfans de 30 vol maken. De rustposten waren weer goed uitgerust, we zijn lekker verwend met een bakje thee en een speculaasje. Bedankt daarvoor, dat hadden wij wel nodig!
 Na het rennen en de korte autorit terug voelden we ons nog best “ok” voor zover je je “ok” kunt voelen na 30 km in je benen te hebben gelopen. In ieder geval het viel ons niks niet tegen. Ook van de andere groepen hebben wij gehoord dat ze het goed hebben volbracht en genoten hebben van de mooie route. Toen de prijsuitreiking; beide naaldhakken stonden op het podium. Daarna konden  we weer ons uitleven op een Chineesje.
En nu het nieuwe jaar weer in, nieuwe ronden nieuwe kansen. De eerste trainingen hebben wij weer achter de rug, de oliebollen zijn er weer af. De boscrossen staan weer in de agenda en wij hebben er weer enorm zin aan om onze hardloopschoenen aan te trekken. Vele leuke uitnodigingen (flyers) komen voorbij. We moeten keuzes maken en dat is niet altijd even makkelijk. De Nieuwjaarsloop in Zwartsluis, een leuke start. Deze wordt georganiseerd door de plaatselijke voetbalvereniging en is altijd goed bezocht ook door leden buiten het voetbalgebeuren om. Het was best pittig, zelfs nog een schoen verloren in de blubber…..maar geen gebagger, hup weer je schoen aantrekken en je ronden afmaken. En dit kan ik natuurlijk weer jaren aanhoren ;o)
En dan nog zo’n blooper: wanneer ben je veteraan? Bij deze vereniging vanaf je 40^ste en als je nog niet helemaal wakker bent, schrijf je je keurig in bij de senioren. Zo werd ik 4^e overall, 3^e bij de senioren en 1^e bij de veteranen. Ik kon natuurlijk naar mijn vette prijs zwaaien, maar uit coulance van de vereniging kreeg ik een bos bloemen en zakgeld mee.
 Door de wedstrijdjes houden wij weinig tijd over om weer eens gezellig een duurloopje met elkaar te doen, maar als we er aan toe komen, dan gaan we voor niet minder dan 1,5 uur! Tijdens het lopen kwamen we langs “Het galgenveld” op het landgoed Heerlijkheid de Eese. Wat is dit nu precies en waar ligt het veld? Allerlei antwoorden kwamen langs, zoals: het letter- / woordenspelletje galgje werd levensecht gespeeld. Jullie kennen het wel, dat is namelijk van deze tijd!. Er werd natuurlijk meer onzin uitgekraamd, dan dat je serieuze antwoorden hoorde. Uiteindelijk gaan we voor het juiste antwoord even googlen: Hier vonden de terechtstellingen plaats waar bewoners en publiek getuige van konden zijn. Klinkt logisch he? De ligging is aan de oostzijde van Huis Eese. De huidige veldnamen doen ons nog herinneren aan deze tijd. Maar voor wie gold dit toentertijd en waar komt de benaming “Heerlijkheid” nou vandaan? Uit deze havezathe (een havezathe was in de zeventiende en achttiende eeuw een term voor hofstede, hof of hoeve) is rond 1400 de 'Heerlijkheid Eese’ voortgekomen. Deze “Heerlijkheid” hield in dat men zelfstandig recht mocht spreken, los van het centrale gezag in Steenwijk. Dit recht of overheidsgezag had men in leen van de landvorst, de graaf of de hertog. Later ging “Heerlijkheid” ook het gebied aanduiden waarover het gezag zich uitstrekte. In 1443 kreeg de Heerlijkheid de Eese het recht een wapen te voeren dit duurde tot 1 september 1785. De Eese was toen een bescheiden gehucht, van een esachtig type met enkele huizen. En Berry wist jij dat het dorp Eesveen vanuit de Eese is gesticht, doordat de boeren zich in de veertiende eeuw afscheiden van de Heerlijkheid?
 En niet te vergeten zo’n duurloopje over De Eese brengt je overal naar toe, het landgoed De Eese ligt namelijk op het snijpunt van drie provincies: 65% ligt in Overijssel (Gemeente Steenwijkerland), 34% in Drenthe (Gemeente Westerveld) en 1% in Friesland. (Gemeente Weststellingwerf).
Zaterdag 28 januari staat in onze agenda vet geschreven “de Hunnebedloop”. Het was prachtig weer en er was veel deelname, wel 50 lopers/loopsters meer dan vorig jaar! Met zo’n mooie omgeving mag je eigenlijk deze loop ook niet missen. Onderweg zelfs reeën gespot en natuurlijk niet te vergeten de grote enge koeien waar je misschien wel een stapje harder van gaat lopen. Er zijn weer vele pr’s gelopen waar wij allen weer trots op zijn en waarmee wij zelfs het podium mochten trotseren. Nog steeds werpt de trainingen van Jebbe zijn vruchten af. De eerste stappen voor de lange afstandscompetitie zijn weer gezet.
Terwijl de ene naaldhak op dit moment misschien wel aan het puffen is, de andere naaldhak het bovenstaande allemaal gedaan heeft, is de laatste naaldhak niet zoveel in en rondom Steenwijk meer aanwezig. Gelukkig kan er in de omgeving van Hellendoorn ook erg goed gelopen worden en is er naast het klussen in het nieuwe huis ook nog wat tijd om de paden en bossen hier al hardlopend (en fietsend) onveilig te maken. Nieuwe uitdagingen worden nog steeds gedaan en zo heeft deze naaldhak vorige week een super mooie, maar zware run-bike-run gedaan. 2 uur lang ploeteren door nattigheid, modder en zandheuvels was toch leuk achteraf en smaakt naar meer, dus ook maar inschrijven voor een triatlon…