Door Ellen Jansen
Een overwinning. Zo zou ik de 1000 m van dinsdag 20 maart in Epe het best kunnen omschrijven. Een overwinning, niet alleen in de letterlijke zin van het woord. Want ook al was ik de eerste dame die de finishlijn passeerde, vooral mentaal was deze wedstrijd voor mij een overwinning.
Ik realiseer me ook steeds meer dat keihard lopen niet de enige manier is waarop je een goede tijd kunt behalen. Een goede tijd is afhankelijk van ontzettend veel verschillende factoren. Zo was ik bewust een uur eerder mijn bed ingekropen en 's middags ook weer heel kort. Bovendien let ik de laatste tijd veel meer op mijn voeding. Sinds november sta ik onder behandeling bij een diëtist. Dit was ook geheel mijn eigen idee. Mijn moeder en ik hadden regelmatig strijd over wat wel en niet goede voeding was en daarom leek het mij verstandig om een derde partij in te schakelen. Ik dronk dus deze dag bewust meer en aten we 3 uur van te voren pasta. Ik was topfit en de voorbereiding was perfect.
Meestal wordt er bij wedstrijden een tijd opgegeven die iets sneller is dan het record, bijvoorbeeld 3/4 seconden sneller. Hierdoor zou je in een serie geplaatst kunnen worden bij mensen die de tijd lopen die jij graag wilt lopen. Hierdoor kan je dus makkelijker een record halen. Van mijn trainer moest ik 10 seconden sneller opgeven, dus 3.00 minuut precies. Dit betekende dus dat hij hoge verwachtingen van mij had. Zelf wilde ik ook graag rond de 3.05 halen en alles daaronder zou nog mooier zijn. Omdat ik zelf mijn eigen kunnen wel eens onderschat (ik riep telkens dat onder de 3.05 nog niet haalbaar zou zijn) werd ik er constant op gewezen dat ik niet moest terugnemen op het middenstuk, omdat ik het tempo wel vast kan houden.
Er waren 2 series. De splitsing wordt gemaakt door de opgegeven tijden. Ik werd in de snelste serie geplaatst. Hierdoor waren er snellere mensen waaraan ik zou kunnen optrekken. Ook zat mijn clubgenote Claudia in deze serie, die een pr van 2.58 heeft staan. Mijn start was heel goed. Ik ging direct mee met de groep en kwam dan ook in 33/34 door, 2 seconden sneller dan gepland. Ondanks dat dit sneller ging, nam ik geen tempo terug en liep juist heel soepel door. Op de 400m kwam ik vervolgens weer sneller door in 1.09. Hier haalde Claudia mij weer in. Dit was voor mij erg voordelig, mijn middenstuk gaat meestal te langzaam en hierdoor kon ik in haar tempo mee lopen. Ik herinner nog het moment dat we net over de 500m waren en dat ik wist dat ik genoeg reserves had om het van haar te winnen. Na 750m ging ik haar voorbij waarop volgens ik op de 800m door kwam in 2.26 (2.25 is mijn record op deze afstand individueel, dus dat kan ook nog beter). Met nog 200 meter te gaan, had ik mijn eindsprint al ingezet. Met nog meer dan 50 meter te gaan, voelde ik mijn benen al niet meer door de verzuring maar wist ik op pure wilskracht nog sneller te gaan. Uiteindelijk was ik de eerste vrouw en klokte ik een tijd van 3.03.4.
Ik heb me volledig gegeven maar ik heb alsnog het gevoel dat er de volgende keer meer in zit. Het stuk tussen de 400-600 zou misschien nog sneller kunnen. Wie weet kan ik dit de volgende keer verbeteren, dat zal zijn op 30 maart in Hoogeveen (ook een 1000m).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten